اعجوبه به نام سیامندرحمان!

از لابلای رویدادها:

بنظر می رسد لااقل درمیان تیم ورزشی ایران، ظهوراستعدادها و خلاقیت ها، درمیان معلولین و بطورمشخص شرکت کنندگان در پاراالمپیک بیشتر از شرکت کنندگان عادی(المپیک) است. این حقیقت چه در پاراالمپیک سال 2012 لندن و چه حالا در ریو با شکستن رکوردها و میزان کسب مدالها نمایان است. بطوری که گاهی ابعاداین خلاقیت ها در مقیاس جهانی هم خیره کننده است. نمونه اش اعجوبه ای بنام سیامندساسان وزنه بردارسنگین وزن و فوق افسانه ای است که با فاصله خیره کننده ای رکوردهای پاراالمپیک و جهانی را که از قضا بخودش هم متعلق بود، جابجا کرده است. نکته درخورتوجه فاصله او با نفردومی است که نقره گرفت: 75 کیلوگرم! یعنی نفر دوم با برداشتن 235 کیلو و او با 310 کیلواول و دوم شدند! آیا کسی در آینده می تواند این رکورد او راجابجاکند؟. سخنان این قهرمان اشنویه ای هم پس از پیروزی نه فقط خالی از برخی مداهنه گری ها چون ستایش از رهبر و نظام که مممولا سرپرستان ان را به قهرمانان تلقیق ویا دیکته می کنند، بلکه ابرازعلاقه و عشقش به مردم ایران (بدون پسوند وپیشوند اسلام و امت و نظام مقدس و امثال این نوع خزعبلات) بود، چنان که می گوید با یاد و خاطره مردم ایران آن وزنه های سرکش وهیولاوش را به بالای سربرده است. در عین حال که او در همانحال از تبعیض و عدم توجه و رسیدگی دست اندرکاران به ورزشکاران گله کرده است. البته درخشش ایرانی ها فقط به او ختم نمی شود. زنی قهرمان-ساره جوانمردی- در تیزاندازی دو مدال طلاکسب کرد. تیم فوتبال هفت نفره در مصاف نیم نهائی با تیم میزبان -برزیل- که مدعی قهرمانی هست، آن را در یک بازی تماشائی و مبهوت کننده 5 به 0 شکست داد که براستی برای تماشاچیان و گردانندگان تیم بزیل یک شوک مبهوت کننده بود و یاد آورشکست برزیل در جام جهانی گذشته در مقابل آلمان بود. گرچه رژیم مثل همیشه سعی می کند این پیروزی ها را به نام اسلام و نظام مصادره کرده و سیامندرحمان را مثل دیگرقهرمانان نیز بلافاصله به پیش رهبرمی برند تا چفیه ای از جانب او هم چون نمادعوامفریبی را به او هدیه کند.. اما چه باک! چنان که معلوم است در زیرپوست جامعه جوان و تحت فشارایران استعدادهای درخشان و تحسین برانگیری در جوش و خروش است!